De ervaren apothekersassistente Fia van der Sleen stond zaterdag samen met duizend apothekersassistenten op het Jaarbeursplein in Utrecht. Fia is al tientallen jaren werkzaam bij dezelfde apotheek in Emmen en ervaart al jaren een toenemende werkdruk, terwijl haar loon schrikbarend achterblijft. Om die reden voelt Fia zich niet altijd gewaardeerd: ,,We hobbelen overal maar achteraan.’’ Ze zet zich daarom in voor een hoger salaris en een betere cao.
U bent zaterdag samen met meer dan duizend andere apothekersassistenten bij de demonstratie in Utrecht geweest, hoe was dit voor u?
,,Het was voor mij heel onwennig, omdat het de eerste keer was dat ik hier stond. Desondanks stonden we er wel met een heel goed gevoel omdat we met zoveel collega’s waren. Het voelde alsof we daarom echt een front waren en de saamhorigheid was daarmee groot.’’
U bent inmiddels bijna 32 jaar werkzaam als apothekersassistente. Ziet u een financieel verschil vergeleken met toen u begon?
,,Ik denkt dat onze grootste valkuil is dat wij als apothekersassistenten daar onszelf helemaal niet zo mee bezighouden. Ik heb er vroeger zelf eigenlijk ook nooit opgelet. Wij werden wel betaald, maar je was gewoon blij dat je loon had. Het leek toen best veel, maar achteraf blijkt het helemaal niet zoveel te zijn. Daar kwam ik in de loop der jaren pas echt achter. Nu teruggerekend, houden we de rest van Nederland gewoon niet bij. Dit is jammer genoeg in een heel groot deel van de zorg zo; we hobbelen overal maar achteraan.’’
Wat voor effect heeft het ’tekort’ aan loon op uw leven? Merkt u dat u minder vrijheid heeft dan de rest van werkend Nederland?
,,In combinatie met mijn partner niet, maar als ik het alleen zou moeten doen zou dat wel zo zijn. Dan heb ik wel een heel verantwoordelijk beroep, maar ik krijg bijna hetzelfde betaald als een kassière. Die mensen zijn ook nodig, maar de verhouding van verantwoording en betaling klopt niet. Je bent echt verantwoordelijk voor mensenlevens en dat wordt vaak vergeten.’’
Voelt u zich dan ook wel is ondergewaardeerd of niet serieus genomen voor het werk wat u doet?
,,Ja, jawel, ook gezien de verschuiving van de werkzaamheden in de openbare apotheek. De regeltjes van de overheid en zorgverzekering krijgen daar eigenlijk de overhand. Hier moet je vervolgens meer op letten en dan ben je eigenlijk niet meer bezig met de cliënt die aan de andere kant van de balie staat, en om hem of haar met een goede begeleiding weg te sturen. Dat moet meer gewaardeerd worden. Er wordt heel vaak vergeten dat je een controlerende, begeleidende en informerende functie hebt, wat gewoon heel jammer is. Wij zijn van toegevoegde waarde op een drogisterij, wij zijn geen patatzaak. Wij willen iemand een goed medicijn meegeven en het liefst elke keer hetzelfde medicijn. Door deze zaken voel je je wel eens ondergewaardeerd, want je doet er zoveel dingen naast en zoveel dingen bij. Dit doe je eigenlijk niet meer zo zeer voor de persoon die aan de andere kant van de balie staat, maar voor je werkgever om de regeltjes goed toe te passen.’’
Blijft u ondanks de negatieve kant van de sector, ook in de toekomst dit werk doen?
,,Ik heb een aantal jaren geleden heel erg gedacht dat ik iets anders wil gaan doen, maar ik kan niets anders dus blijf ik dit doen. Nog steeds is het een ding dat ik graag doe, maar vast staat dat ik altijd zal blijven strijden voor de jongere generatie.’’
Denkt u dat er na de actie van zaterdag nu eindelijk echt wat gaat veranderen?
,,Je moet ergens beginnen en dan begin je met de primaire arbeidsvoorwaarden, in dit geval het loon. De secundaire arbeidsvoorwaarden moeten natuurlijk ook meekomen. De werkgevers zullen dan ook is een keer achter de zorgverzekeraars aan moeten. Of ik daar wat van verwacht weet ik niet, maar wij hebben wel met elkaar laten zien dat wij bestaan. Zaterdag voelde ik heel erg sterk dat we een statement hadden gemaakt en moet ik er nog een keer staan dan ga ik er weer staan. We moeten een lange adem hebben.’’
