Voor veel mensen is het een grote droom; profvoetballer worden, maar is het allemaal altijd wel zo leuk als het lijkt? Marcel Schaapman (21) debuteerde op zondag 15 oktober in het betaalde voetbal voor SC Cambuur in een competitiewedstrijd tegen NAC Breda. Maar een aantal jaar geleden was het nog maar de vraag of Schaapman überhaupt nog wilde spelen in het betaalde voetbal.

Schaapman speelt inmiddels al zijn vierde seizoen bij SC Cambuur, maar zoals iedereen is hij bij een lokale voetbalclub begonnen: “Ik ben begonnen bij SC Creil en hier heb ik tot mijn elfde gespeeld.” Daarna is hij bij Flevoboys gaan voetballen om na twee jaar gescout te worden door de opleiding van SC Heerenveen: “Na een aantal stagetrainingen mocht ik daadwerkelijk in de opleiding komen”. Als voetballend jongetje is dit natuurlijk een droom die uitkomt, maar voor Schaapman was dit wel anders: “Ik heb twee jaar in de onder 15 van Heerenveen gespeeld, maar hier raakte ik mijn plezier in voetbal kwijt. Ik zat vaak op de bank en in wedstrijden kwam ik dus ook weinig aan voetballen toe”. Voor kinderen van deze leeftijd komt er op deze manier vaak veel druk op hun schouders: “In die tijd had ik elke dag school en daarna moest ik meteen door naar training, ik was dan vaak pas rond 19:00 uur thuis.” Na de mindere periode bij Heerenveen besloot Schaapman weer terug te keren bij Flevoboys in Emmeloord: “Bij Flevoboys heb ik weer opnieuw plezier gekregen in voetballen.”

Na drie jaar voetballen bij Flevoboys had Schaapman weer indruk gemaakt bij een opleiding van een professionele voetbalclub, SC Cambuur. Toen hij gescout werd, had hij geen twijfels: “Ik was niet bang om weer mijn plezier te verliezen, bij de stagetrainingen had ik gelijk een beter gevoel dan bij Heerenveen. Het was een leuk team waarvan ik een aantal spelers ook al kende. Dit maakte de keuze voor mij nog makkelijker”.

Vorig jaar heeft Schaapman een aantal keer meegetraind, maar hij zat nog niet vast bij de selectie. Dit seizoen mocht hij mee in de voorbereiding en nu zit hij eigenlijk vast bij het eerste elftal. “Op de trainingen is het grootste verschil toch echt het fysieke gedeelte, in het begin merkte ik dat ik na de trainingen aardig kapot was. Maar naarmate de weken vorderde, raakte ik er toch meer aan gewend”. Door de trainers werd hij op dit vlak wel altijd goed geholpen, “Ik krijg goede ondersteuning van de coaches, ik heb met name veel met de fysieke trainers gezeten. Als ik voelde dat mijn spieren het niet meer aankonden werd ik uit de training gehaald, met alle goede bedoelingen. Ik heb bijvoorbeeld ook een extra programmering in de sportschool gekregen om mijn lichaam meer te laten wennen aan het niveau van de trainingen”.

Als kind zijnde was het altijd de droom van Schaapman om professioneel te voetballen, en doordat hij veel teamgenoten zag debuteren merkte hij dat hij dichtbij was en hoe snel het kon gaan. Voor de wedstrijd van zondag had Schaapman wel een idee dat hij wel eens kon gaan debuteren: “Ik heb wel indicaties gekregen aangezien er veel spelers geblesseerd waren en sommigen interlandweekend hadden”. In de rust van de wedstrijd kwam Schaapman er achter dat hij daadwerkelijk in mocht vallen: “Ik was echt heel blij, maar toch ook stiekem wel een beetje gespannen. Als je dan uiteindelijk invalt voel je ook wel de druk, je speelt voor een vol stadion. Maar toen het fluitsignaal klonk was het eigenlijk allemaal weg en kon ik gewoon mijn ding doen. Ik hoop nu deze lijn door te trekken door eerst zo veel mogelijk te spelen, daarna wil ik zo snel mogelijk bepalend worden”.

Foto: ANP