Mae Zaal: “Mijn mentale problemen hebben mij gevormd tot de persoon die ik nu ben”

“Ik wist niet zo goed wat ik wilde gaan doen, maar ik wilde graag iets bijdragen aan de samenleving.” De twintiger Mae Zaal begint met een grote lach enthousiast te vertellen over haar platform ‘Let’s Break The Shame’ over mentale gezondheid, dat zij inmiddels samen runt met Iris de With. Juist met dit probleem heeft Mae zelf ook geworsteld. Dit heeft zij om kunnen zetten tot een foundation en een groot platform op sociale media over mentale gezondheid. Net als Mae kampen veel jongeren met mentale problemen, waardoor ook de wachtlijsten voor psychische hulp enorm stijgen. Veel jongeren zoeken hierdoor geen hulp meer, maar zoeken wederhoor in sociale media accounts als deze, waardoor ook de ‘digitale wachtlijsten’ gaan stijgen.     

Oprichten

 “Ik kwam er tijdens mijn depressie achter dat er eigenlijk veel meer mensen met een depressie kampen, net als ikzelf.” Het begon allemaal een aantal jaar terug, Mae worstelde op dat moment erg met haar depressie en voelde zich hierdoor alleen. “Toen dacht ik: ‘hoe mooi zou het zijn als er een platform is, waar iedereen die het wil iets kan delen over hun mentale gezondheid’.” Dit had Mae zelf namelijk als jong meisje erg gemist tijdens het ervaren van mentale problemen. Mae begint te lachen, “dit idee pakte uiteindelijk alleen een stuk groter uit dan verwacht”.

“In het begin bleef ik wat hangen op het feit dat ik dacht: ’toen ik 14 was had ik deze steun ook gewild’.”

Groei

Inmiddels is de stichting ‘Let’s Break The Shame’ flink aan het groeien, het sociale media account heeft inmiddels duizenden volgers op zowel TikTok als Instagram (@letsbreaktheshame).  Mae moet lachen als ik hiernaar vraag. “Er zitten voordelen en nadelen aan het hebben van een groot account, maar als je kijkt hoeveel mensen we hebben kunnen helpen, staat dat voor mij echt voorop.” Hierin gaat het voor Mae niet om het aantal mensen dat ze kunnen helpen. “Ik help liever iets minder mensen, maar dat het bij de mensen die ik help wel impact maakt. In plaats van dat ik miljoenen mensen bereik, maar uiteindelijk net niet de stap kan zetten tot echte hulp.”

Naast alleen een platform op sociale media heeft Mae inmiddels de stap kunnen zetten tot het organiseren van evenementen en programma’s op scholen over mentale gezondheid. Op scholen organiseren zij vaak workshops of trainingen om de scholieren op deze manier ook te bereiken en te kunnen voorzien van hulp of het bewustmaken van de scholieren van mentale gezondheid.

Moeilijk

Mae geeft aan het in het begin moeilijk te vinden anderen hulp te bieden op sociale media. “In het begin bleef ik wat hangen op het feit dat ik dacht: ‘toen ik 14 was had ik dit ook gewild’. Maar dit heb ik op dit moment niet meer zo sterk. Nu denk ik zelf meer het is goed en het is mooi wat ik nu aan het doen ben.” Op dit moment is ze zich vooral bewust dat ze anderen iets kan bieden wat zij zelf nooit gehad heeft, zonder dat ze zich op een negatieve manier bezig houd met haar eigen verleden.

Samen

Inmiddels runt Mae het platform niet meer alleen, ze doet dit samen met ‘co-president’ Iris de With. Ook zij heeft een eigen verleden met mentale gezondheid. Mae vertelt dat ze het vaak wel fijn vindt dat ze het allemaal met zijn tweeën doormaken. Vooral op het gebied van negatieve opmerkingen. “Hierin merk ik wel dat ik het een groot voordeel vind om het account met zijn tweeën te onderhouden. Zo sturen we minder leuke opmerkingen vaak naar elkaar door en dan kunnen we er samen iets over zeggen en er vaak even om lachen.”

Schaamte

“We zijn wel echt begonnen om ons gelijk heel erg kwetsbaar op te stellen en veel te delen. Ik denk dat dit ook echt iets is waar wij voor staan.” Mae geeft aan datze dit in het begin wel lastig vond. “Ik was niet echt bang voor de mensen die ik niet ken, maar juist voor de mensen die ik wel ken. Ik dacht toen veel na over wat mensen in mijn omgeving ervan zouden vinden.” Maar inmiddels heeft Mae hier weinig moeite mee, ze ontvingen ook alleen maar positieve reacties van mensen in hun omgeving. Ik denk dat veel mensen het niet zouden durven om zo open te zijn op sociale media en dat ze het daardoor juist extra respecteren.”

Boek

Daarentegen heeft ze wel moeite gehad met het schrijven van het boek “Maar je lacht toch nog” wat ze begin dit jaar samen met Iris gepubliceerd heeft. In het boek vertellen ze net als op hun socials over hun eigen ervaringen en misopvattingen over mentale problemen. “Het boek was voor mij eigenlijk het moeilijkste. Een video kan honderd keer opnieuw doen en uiteindelijk besluiten of je het wel of niet gaan uploaden. Bij het boek kan je ook alles honderd keer opnieuw schrijven, maar je weet dat er uiteindelijk iets op papier moet komen te staan, wat in de winkels gaat liggen. Dus dat is permanent.”

Door het boek kreeg ze ook nieuwe inzichten, “Ik had een soort tijdlijn voor mezelf, waardoor ik echt dingen op ging merken. Je ziet eigenlijk heel goed voor jezelf hoe je je hebt ontwikkeld. Ik zag ook echt hoe mijn mentale problemen mij hebben gevormd tot de persoon die ik nu ben.”