Met het thema ‘de kunst van het evenwicht’ wordt er tijdens de Autismeweek aandacht gevraagd voor balans in een leven dat voor mensen met autisme vaak als chaotisch en ongestructureerd wordt ervaren. Ook slaapproblemen die veel autistische mensen hebben, maakt dat evenwicht moeilijk. ‘’Als ik in bed lig begin ik vaak te piekeren’’.
Voor Luke Groen zijn die problemen herkenbaar. Hoewel de 38-jarige man uit het Friese Noordwolde vooral op jonge leeftijd worstelde, ziet hij zijn aandoening inmiddels als een ‘superkracht’: ‘’Vroeger zag ik dit heel anders, toen vond ik het een groot probleem. Ik schaamde me ervoor en voelde me anders dan de rest. Een paar jaar geleden is dit omgedraaid naar een positief beeld en zie ik het meer als iets dat bij mij hoort. Dit is hoe ik ben.’’
De Autismeweek, die van 30 maart tot en met 6 april plaatsvindt is bedoeld om meer aandacht te vragen voor mensen met autisme. Groen vindt het goed dat ze week bestaat: ‘’Hoewel ik ook weer vind dat we niet teveel bezig moeten zijn met aandacht besteden aan mensen met autisme maar meer aan hoe we ze zo goed mogelijk kunnen helpen. Ik denk dat deze week er wel voor kan zorgen dat mensen sneller mensen met autisme gaan begrijpen. Ik merk soms dat autisme als zielig wordt ervaren maar ik vind dit absoluut niet.’’
- Mensen met autisme vinden dagelijkse activiteiten vaak veel moeilijker dan mensen zonder autisme en gaan veel sneller over deze activiteiten piekeren. Herkent u dit?
‘’Ja, ik herken dit zeker. In het dagelijks leven doe ik me vaak voor als een lolbroek en maak ik veel grapjes. Dit is eigenlijk een aangeleerd kunstje van mij. Ik heb mezelf aangeleerd om te praten met mensen.’’
- Heeft u voorbeelden van zulke activiteiten?
‘’Ik forceer mezelf vaak om tot dagelijkse activiteiten te komen. Voorbeelden hiervan zijn met de hond lopen of boodschappen doen. Zulke activiteiten kan ik heel spannend vinden. Als ik een babbeltje maak met mensen kan ik hier ook veel over piekeren. Ik onthoud heel veel gesprekken en interacties in mijn hoofd.’’
- Hoe oud was u toen autisme bij u gediagnosticeerd werd?
‘’Ik was ongeveer achtentwintig jaar toen autisme bij mij werd vastgesteld. De gedachte dat ik het mogelijk had begon al rond mijn achttiende. Toen was ik net klaar met school. Na mijn schooltijd verdween planning en structuur in mijn leven en dit zelf oppakken vond ik moeilijk. Ook was ik niet heel sociaal. Onder andere door deze bevindingen had ik het vermoeden dat ik anders was dan de rest en misschien autisme zou kunnen hebben.’’
- Uit recent onderzoek blijkt dat bijna 80% van de mensen met autisme kampt met slaapproblemen. Heeft u dit ook wel eens ervaren?
‘’Ja, ik heb dit zeker ervaren. Vaak als ik in bed ga liggen krijg ik ook veel piekergedachtes. Dan beleef ik mijn hele dag opnieuw in mijn hoofd. Ik zie dan wat ik eventueel beter had kunnen doen of anders had kunnen aanpakken. Vroeger vond ik dit irritant. Tegenwoordig erger ik mij hier niet meer aan, omdat ik mezelf heb aangeleerd hoe ik sociaal moet doen. Het probleem is ook vaak dat ik niet wil piekeren en dan ga piekeren over het piekeren.’’
- Hoe loste u uw slaapproblemen en piekergedachtes op?
‘’Toen ik veel last had van slaapproblemen loste ik dit op door middel van drugs. Ik gebruikte ontzettend veel wiet om mijn hoofd op stil te zetten en omdat ik mij dan normaler voelde tegenover anderen. Door veel te blowen kon ik ook makkelijker slapen. Ik ben weer van dit pad afgegaan op het moment dat mijn rijbewijs werd afgepakt, omdat ik stoned achter het stuur zat. Dat was een keerpunt voor mij. Toen ik stopte met drugs kwam het piekeren en moeite met slapen weer net zo hard terug. Ik ben hiervoor naar een hulpverlener gegaan, deze heeft mij medicatie gegeven. Tegenwoordig gebruik ik sport als een nieuwe verslaving. Ik fiets elke dag een uur en doe stretchoefeningen waardoor ik wel goed slaap.’’
Bron foto: Pexels