Steeds meer jongeren kiezen voor een tussenjaar, dat meldt de onderwijsinspectie. Helaas heeft dit geen invloed op het maken van een betere studiekeuze. Femke Heinen koos zelf ook voor een tussenjaar. Na een aantal moeilijke jaren probeert zij haar leven op orde te krijgen. ‘’Ik had zo veel last van de stress, ook omdat mijn moeder op dat moment ziek was, school hielp me daar totaal niet mee.’’
Femke heeft het afgelopen jaar haar eerste tussenjaar gehad. Ze vindt het belangrijk om na de hectische jaren die zich eerder voordeden, haar mentale gezondheid voorop te stellen. ‘’Ik dacht van, ik heb nu gewoon rust nodig, ik moest mezelf dat gunnen want ik zat op het randje van een burn-out. Als ik direct door was gegaan dan was het niet goed gekomen.’’ Dit tussenjaar kwam aan het einde van haar vorige opleiding dan ook als geroepen. Vaak was het moeilijk om uit bed te komen: ‘’Ik was heel vaak ziek omdat ik zo bang was voor bijvoorbeeld presentaties en dat is gewoon zonde. Het was niet alleen de schoolstress ook de stress van thuis. Ik prop het in me op en uiteindelijk barst het uit elkaar.’’
De stress van thuis speelde zich af in de Corona-periode, waardoor het moeilijk was voor Femke om haar gedachtes ervan af te zetten. Haar moeder kreeg in deze periode slecht nieuws. ‘’Het begon toen ze een bobbeltje voelde en naar de dokter ging, toen hoorde ik al aan haar stem dat het niet goed zat. Toen zat het ook echt niet goed, ze had borstkanker. Daarna volgde dat hele traject: ze moest chemo, ze werd daardoor superziek en ze kon niks meer.’’ Wanneer ze bij haar moeder was deed ze wat ze kon, maar de hele situatie bracht een machteloos gevoel met zich mee. ‘’Je moeder zit ziek op de bank en je wil haar troosten maar dat lukt niet, als je praat kan ze het gewoon niet volgen. Ze moet slapen maar ze kan niet slapen en ik moest al het huishouden doen. Ik had heel veel verantwoordelijkheden, ik deed het met liefde maar ik kreeg er ook veel stress van met school op de achtergrond. Je bent gewoon bang dat de chemo niet aanslaat, dat zit altijd in je achterhoofd. Ik was gewoon zo emotioneel in die periode.’’
De wijze van studeren paste niet met hoe de dingen in Femkes hoofd werken. Haar ADD maakte het moeilijk om te studeren, daarom slikte ze een lange periode medicijnen. Deze medicatie nam nieuwe problemen met zich mee, ze had last van tics die het ook weer moeilijk maakten om te kunnen concentreren. ‘’In de klas was dit zelfs minder dan thuis, ik werd door elk klein dingetje afgeleid en dat was zo demotiverend. Ik voelde me altijd heel erg dom omdat ik niet kon leren door mijn concentratieproblemen. Terwijl ik heel veel kan, en jij ook, we zijn allemaal heel slim op onze eigen manier. Door school ging ik twijfelen aan mezelf en dat moet niet.’’
Gelukkig zijn is volgens Femke dan ook het allerbelangrijkste. Ze is dit jaar dan ook vele malen gelukkiger dan tijdens haar laatste studie. Nog een studie volgen sluit ze niet uit, alles op zijn tijd, zolang het maar goed voelt. ‘’Als ik weer een studie begin moet ik er gewoon goed mentaal inzitten, dat is inmiddels ook wel zo. Ook zou de studie gewoon een dag in de week echt les moeten zijn en de rest praktijk, dat past beter bij me.’’
