Op 7 april is het Wereldgezondheidsdag. Deze dag staat in het teken van het doorbreken van taboes rondom ziektes. De dag wordt al sinds 1995 georganiseerd door de Wereldgezondheidsorganisatie. In veel landen zijn sommige ziektes niet bespreekbaar door bijvoorbeeld schaamte of door andere factoren. In Nederland is dit ook het geval. Femke Burger werkt sinds zes jaar als ambulanceverpleegkundige en maakt verschillende ziektes van dichtbij mee. Als getuige van ziekten, ongelukken en zelfs verlies van leven, heeft ze geleerd om zich aan te passen aan een heftige baan.
Heeft het werken bij de ambulance je veranderd, en zo ja, op welke manier?
‘Mijn werk heeft mij zeker veranderd. Veel mensen kunnen zich niet voorstellen hoeveel leed er is in de wereld. Door mijn baan heb ik een heel ander beeld van de realiteit dan de meeste mensen. Ongevallen op straat, verminkte lichamen, mensen die ernstig ziek zijn en kinderen die sterven zijn allemaal onderdeel van het werk. Het meemaken van die gebeurtenissen maakt je harder dan andere mensen. Het raakt mij zeker wel, maar je moet het niet te lang bij je houden. Dan is de kans groot dat het je belemmert bij het uitvoeren van je werk. Toch zullen er altijd situaties zijn die mij goed bij blijven. Zo kom ik soms langs locaties waar ik een heftige zaak heb meegemaakt en dan sta ik er weer even bij stil.’
Waar haal je dan je ontspanning uit?
‘Sporten, bakken, koken en leuke dingen doen met mijn gezin. Ik werk vaak onregelmatig en soms werk ik twaalf uur op een dag. Het is dan super fijn om thuis te komen in mijn warme gezin. Door de onregelmatige tijden ben ik ook wel eens alleen thuis. Dat vind ik eigenlijk ook echt heerlijk, dan kan ik lekker met een boekje op de bank zitten of een dutje doen.’
Je maakt vaak heftige dingen mee, word je nog wel eens ergens bang voor?
‘Twee jaar geleden ben ik ziek geweest. Ik had baarmoederhalskanker. Mijn baarmoeder is toen verwijderd en dit was allemaal best heftig om mee te maken. Ik zal altijd nog bang zijn dat het misschien terug komt. Je gezondheid is een heel groot goed, daar ben ik mij nog bewuster van geworden. Ik denk dat dat de enige angst is die ik echt ervaar. Natuurlijk zit ik ook wel eens met samengeknepen billetjes naast een chauffeur in de ambulance wanneer hij heel hard rijdt!’
Hoe zorg je ervoor dat je positief in het leven blijft staan?
‘Ik leef met de dag en ik doe lekker waar ik zin in heb. Dat zouden meer mensen moeten doen. Als je bijvoorbeeld graag je motorrijbewijs wilt halen, ga er dan voor en probeer het! Mijn gezin en ik dachten al een tijdje aan een vakantie naar Amerika, en afgelopen zomer zijn we gegaan. Dat was natuurlijk niet goedkoop, maar we werken er hard genoeg voor. Mijn man en ik werken allebei fulltime. Daarnaast draai ik soms nog een extra dienst, dus we kunnen die leuke dingen gewoon doen. Het geld neem je niet mee in je graf, dus je kan er maar beter dingen mee doen die je gelukkig maken. Als we iets graag willen doen en het kan, dan doen we het. Ik zie dagelijks hoe je gezondheid snel achteruit kan gaan, dat heb ik twee jaar geleden zelf ook meegemaakt. Je kan jaren wachten tot je een droom gaat vervullen, maar waarom zou je ermee wachten? Leef met de dag en doe dingen die je gelukkig maken.’