Hoeveel pech kan je in een korte tijd hebben? Een hartinfarct op 54-jarige leeftijd, dan ook nog eens last van corona en een bacteriële infectie in de hersenen in de jaren daarna. Dit overkwam Alina de Roo. Na veel tegenslagen en een turbulente tijd gaat het nu een stuk beter. Voor veel mensen is een periode met zo veel pech en tegenslag een mentale dreun. Toch kan Alina de situatie goed relativeren. Dit komt mede door haar werk als mentaal therapeut. Hier heeft ze haar kracht de afgelopen jaren uit kunnen halen.
Bij aankomst zit Alina te wachten. Er wordt een kopje koffie neergezet. Na ook een kop thee voor haarzelf te hebben ingeschonken gaat Alina erbij zitten. Net voordat het interview begint vertelt Alina dat ze tussendoor nog wel gebeld kan worden omdat het heel slecht gaat met een van haar cliënten. Met het net gezette kopje thee voor haar neus begint Alina te spreken.
Hoe gaat het nu met je? ¨Ik moet zeggen dat het fysiek nu eigenlijk wel heel erg goed gaat als ik bekijk wat ik de afgelopen jaren voor de kiezen heb gehad. Nu ik goed heb geslapen zit ik hier wel met een relatieve rust in mijn lijf zonder dat ik de vermoeidheid voel die ik lange tijd wel gevoeld heb. ¨ Uit de manier waarop Alina praat is die rust op te merken. Er heerst een kalmte in de kamer.
En hoe zit het met je mentale gezondheid? ¨ Ik denk dat ik mentaal alleen maar sterker word door alles wat ik de afgelopen tijd heb meegemaakt.´´
Voor Alina zijn de afgelopen 5 jaar niet makkelijk geweest. Na een hartinfarct op een veel te jonge leeftijd, kijkt ze ineens op een hele andere manier naar haar leven. ¨Het had ook net zo goed slecht kunnen aflopen. Je wordt opeens geconfronteerd met je eigen eindigheid. ¨ Al eerder in 2012 krijgt Alina een bloedvergiftiging, toch ziet ze niet hoe ernstig dit eigenlijk is. Na haar hartinfarct ziet ze beter in hoe slecht het had kunnen aflopen. ¨Door de scheiding waarin ik toen zat, en de stress die dat meebracht op dat moment, kon ik minder goed inzien dat die situatie ook een dubbeltje op zijn kant had kunnen zijn. Ik stond al in de overlevingsstand en dit kwam er gewoon bij. Een andere rede dat het meer binnenkwam is dat het hebben van een bloedvergiftiging iets is wat je op meerdere leeftijden kunt krijgen, terwijl een hartinfarct op jonge leeftijd juist iets bijzonders is. Je hart is de motor van het lichaam en als dat het niet meer doet dan schrik je daar behoorlijk van. ¨
Na haar hartinfarct is Alina het vertrouwen in haar lichaam kwijt. ¨Als je dan weer thuiskomt van het ziekenhuis is er een bepaalde angst waar je mee moet leren leven. Die angst heb ik ook zeker gevoeld en dat heeft zich in die tijd ook geuit in paniekaanvallen¨ Alina praat zonder voelbare emotie over haar beangstigende belevingen. Het praten over haar verleden lijkt haar niet te raken.
Tijdens de coronaperiode gaat het weer mis. Alina krijgt een flinke griep, komt hier weer bovenop, maar blijft daarna echter wel hoofdpijn houden. De hoofdpijn wordt erger en erger tot ze op een nacht haar zicht op de realiteit verloor. De dag erna kijkt de KNO-arts naar de situatie, en die kan 3 opties bedenken: een poliep, een bacteriële infectie of het is kanker. ¨Het rare was dat ik op dat moment redelijk rustig en hyperalert was en dat de echte klap pas achteraf kwam. Dat kwam naar mijn idee door mijn overlevingsstand. Die ik blijkbaar heb waardoor ik zelfs een grapje kon maken terwijl ik net onderzocht was. ¨ uiteindelijk blijkt Alina last te hebben van een hersenvlies en herseninfectie.
Op dat moment gaat de telefoon ineens af. Dat was het belletje waar Alina al op zat te wachten. ¨Een momentje¨ zegt ze, en ze loopt van tafel. Na een kwartier gaat de deur weer open. ¨Zo, waar waren we ook alweer? ¨ zegt ze, terwijl ze de eetkamer weer binnenkomt. ¨Ik kan zelfs nu nog de radeloosheid voelen van de arts die aan mijn bed stond¨. Zo hervatte Alina haar verhaal.
Zou het met je werk als mentaal therapeut te maken kunnen hebben dat je zelf ook zo alert blijft en mensen kan blijven lezen, zelfs als je eigen situatie kritiek is?
¨Dat zou heel goed kunnen. Ik ben van werk uit gewend om naar mensen te luisteren in lagen of dimensies. Als mens besta je uit vier van die lagen: je fysieke dimensie, je psychische dimensie, je sociale dimensie en je existentiële spirituele dimensie. Als je werkt met mensen die bestaan uit die dimensies, dan kun je leren luisteren naar welke problemen uit welke dimensie komen. Hierdoor kon ik dat ook bij die arts zelfs toen ik zo ziek op bed lag. Bij mij zorgde die spirituele dimensie (die staat voor de manier waarop je in het leven staat) dat ik hyperalert was en in die overlevingsstand schoot. Dat heeft mij achteraf meer vertrouwen gegeven in mijn leven. Zo heb ik op een vervelende manier toch mijzelf veel beter leren kennen. En achteraf denk ik: het heeft wel zin gehad. Op die manier is het voor mij een fantastische samenloop van omstandigheden geweest in mijn leven, dat al deze puzzelstukjes van mijn werk en mijn ziektes zo mooi in elkaar zijn gevallen. ¨
Verantwoording: Voor het empathisch interview wilde ik een verhaal waarbij een gebeurtenis invloed heeft op de rest van zijn/haar leven. Dat is me naar mijn idee gelukt. Ik heb van tevoren mezelf voorbereid door een voorgesprek te houden over de telefoon en hier even te inventariseren hoe de afgelopen 5 jaar voor haar zijn gelopen. Ik heb hier nog niet precies verteld wat ik zou vragen maar ik heb wel geprobeerd om me zo goed mogelijk voor te bereiden over de telefoon.
juliekoster 
tristanvanbon